Οι κοινωνίες μας επιφυλάσσουν το καλύτερο κομμάτι της μνήμης τους για το θύμα και όχι για το θύτη ενός περιστατικού. Η εξωτερίκευση της συμπόνοιας, του οίκτου, της κατανόησης προδίδουν έναν ευαίσθητο και ανθρώπινο χαρακτήρα, εύκολα αποδεκτό στον περίγυρο. Κάπως έτσι το όνομα Νικήτας Οικονομάκης ίσως να μην λέει πολλά στους περισσότερους πετραλωνίτες. Σίγουρα όχι όσα λέει το όνομα Κωνσταντίνα Κούνεβα. Αυτά τα δύο ονόματα «συναντήθηκαν» τότε, ένα χειμωνιάτικο βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην γωνία Κυκλώπων και Τρώων στα Α. Πετράλωνα. Στο σημείο όπου μπράβος του Οικονομάκη (αφεντικού της εταιρείας καθαρισμού του ΗΣΑΠ, ΟΙΚΟΜΕΤ) επιτέθηκε ρίχνοντας βιτριόλι στο πρόσωπο της καθαρίστριας Κούνεβα ενώ επέστρεφε στο σπίτι της από τη δουλειά. Η Κούνεβα διεκδικούσε τα δικαιώματά της ως εργάτρια. Και το αφεντικό της, ο Οικονομάκης, επιχείρησε να την τρομοκρατήσει, να την κάνει να σωπάσει.
 

Κάποιες ελάχιστες κηλίδες αίματος παραμένουν ακόμη ανεξίτηλες στο σημείο σε πείσμα όλων αυτών των χρόνων που έχουν περάσει από το 2009. Όσοι «διαβάζουμε» τους δρόμους της γειτονιάς μας, δεν ξεχνάμε. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε. Τις δεκάδες συνελεύσεις γειτονιάς που γίνανε στην πλατεία Μερκούρη, τις παρεμβάσεις στους σταθμούς και την κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ (ο οποίος  είχε σύμβαση με την εργολαβική εταιρεία του Οικονομάκη). Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις τοπικές αλλά και κεντρικές διαδηλώσεις οι οποίες δεν αναδείξανε μόνο την δολοφονική επίθεση στην Κούνεβα αλλά το σύνολο των εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις εταιρείες καθαρισμού. Σε διαφορετική περίπτωση, η πραγματικότητα βρίσκεται εδώ, αμείλικτη, για να μας τις υπενθυμίσει. Ο Οικονομάκης συνέχισε τα επενδυτικά του πλάνα. 3 χρόνια μετά την δολοφονική επίθεση τα επιχειρηματικά του ανοίγματα τον έφεραν στη Σίνδο της Θεσσαλονίκης να κατασκευάζει ένα υπερσύχγρονο εργοστάσιο ανακύκλωσης σκουπιδιών (Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών). Ενώ μέχρι τότε δεν είχε κλείσει καμία σχετική δουλειά, μόλις το εργοστάσιο ολοκληρώθηκε διάφοροι δήμοι της περιφέρειας της Θεσσαλονίκης άρχισαν να παραχωρούν την ανακύκλωση σε ιδιώτες, ανάμεσά τους φυσικά και ο Οικονομάκης.
 

Ο Οικονομάκης όλα αυτά τα χρόνια δούλευε όπως ήξερε από παλιά. Μέσα από τη συνεχή αλλαγή των επωνυμιών της εταιρείας (ΑΝΑ.ΕΜΠΟ, ΛΕΜΑ, MANASIEV, ΣΑΛΗΣ) απέλυε και επαναπροσλάμβανε τους εργαζόμενους κάθε φορά με διαφορετική και πιο υποβαθμισμένη σύμβαση εργασίας. Στην τελευταία αλλαγή επωνυμίας 4 εργαζόμενοι αρνήθηκαν να υπογράψουν τη νέα (δίμηνη) σύμβαση και απολύθηκαν. Κίνησαν το θέμα συνδικαλιστικά, πήγαν στην επιθεώρηση εργασίας διεκδικώντας δεδουλευμένα και αποζημιώσεις. Στους μετέπειτα ελέγχους που έγιναν στο εργοστάσιο σημειώθηκαν 20 παραβιάσεις σε θέματα υγιεινής, ασφάλειας και εργασιακών συνθηκών. Εργατικά ατυχήματα που δεν είχαν δηλωθεί πότε, σκουπίδια με ψόφια ζώα και νοσοκομειακά απόβλητα να σχηματίζουν βουνά τριγύρω από τους εργάτες, δεκάδες χιλιάδες ευρώ χρωστούμενα δεδουλευμένα καθώς και κατασκευαστικά προβλήματα στο ίδιο το εργοστάσιο.
 

Ο Οικονομάκης όλα αυτά τα χρόνια δούλευε όπως είχε μάθει από παλιά. Γι΄αυτό και στη συνδικαλίστρια Μελίνα Τουτσογλίδου, την πρώτη που αρνήθηκε να υπογράψει τη σύμβαση και την απέλυσε, απηύθηνε την ερώτηση-χωρίς-ερωτηματικό «προφανώς γνωρίζεις την ιστορία με την Κούνεβα». Εμείς γνωρίζουμε. Θυμόμαστε;